Yahoo Search Búsqueda en la Web

Resultado de búsqueda

  1. Franco Modigliani (18 June 1918 – 25 September 2003) was an Italian-American economist and the recipient of the 1985 Nobel Memorial Prize in Economics. He was a professor at University of Illinois at Urbana–Champaign , Carnegie Mellon University , and MIT Sloan School of Management .

  2. Amedeo Modigliani, piln. Amedeo Clemente Modigliani, 1884 m. liepos 12 d. – 1920 m. sausio 24 d.) – žydų kilmės XX a. modernizmo Italijos tapytojas ir skulptorius, dirbęs Prancūzijoje. Daugiausia tapė portretus ir aktus . Modiljanis išvystė nuosavą stilių ir nepriskiriamas nei vienai modernizmo srovių.

  3. Amedeo Clemente Modigliani (12. července 1884, Livorno – 24. ledna 1920, Paříž) byl italský malíř a sochař židovského původu. Už za svého života se v Paříži stal legendou pro svůj talent, povahu, vzhled a bohémský způsob života. Hlavními náměty jeho obrazů a soch byly ženské akty a portréty se stylizovanými obličejovými rysy.

  4. Livorno, 1884-París, 1920. El pintor italiano Amedeo Modigliani formó parte del grupo de artistas de vanguardia que a principios del siglo XX se asentaron en París y compartieron experiencias vitales y artísticas. A pesar de ello, se mantuvo prácticamente al margen de los ismos y desarrolló un estilo figurativo centrado en la figura ...

  5. Amedeo Modigliani. Desnudo sentado con camisa, 1917. En el fondo, esa tradición rítmica llega hasta Matisse y ni Modigliani ni el malagueño necesitaron elegir temas modernos para ser tales, porque fueron capaces de modernizar lo antiguo, de dialogar desde el presente con el pasado, incluso el primitivo. Quizá esa intención también ...

  6. Amedeo Clemente Modigliani, nació en Livorno, Italia, el 12 de julio de 1884. Fue el arquetipo del arista bohemio, abusó toda su vida de los estupefacientes, el alcohol, el sexo, y vivió prácticamente en la pobreza y enfermo, sólo alcanzó la fama tras su muerte. Inició su formación a los catorce años tomando clases de pintura de ...

  7. La ausencia de contacto visual servía para alejar al espectador de la persona representada, cuyos pensamientos, como su mirada, se vuelven hacia adentro, inaccesibles. El foco de la obra, y el interés perdurable del artista, seguían siendo la forma humana y la fisonomía y su transcripción a la dimensión pictórica.

  1. Otras búsquedas realizadas